Bardziej wyraźne zdjęcia

Zapewne znasz uczucie frustracji wywołane dziwnym rozmyciem obrazu. Jednak mając świadomość, że istnieją tylko dwie przyczyny takiego stanu rzeczy – błąd ustawiania ostrości i ruch (obiektu lub aparatu) – bez problemu możesz zapobiegać jego występowaniu. Oto kilka wskazówek, które pomogą Ci robić wyraźne zdjęcia za każdym razem.

Stań tak, aby stopy były skierowane w stronę fotografowanego obiektu i rozstawione na szerokość barków. Mocno chwyć aparat i trzymaj go blisko ciała. Łokcie powinny mocno przylegać do klatki piersiowej, aby zapewnić dodatkową stabilizację. Jeśli korzystasz z wizjera, Twoja twarz również może pomóc w przytrzymaniu aparatu.

Oparcie się o solidny element, np. ścianę lub stół, może ułatwić unieruchomieniu aparatu (podobnie jak owinięcie paska aparatu wokół łokcia).

Podczas fotografowania naciskaj przycisk migawki płynnie, bez gwałtownych ruchów. Gdy robisz zdjęcie, staraj się trzymać aparat bez ruchu – na tyle, na ile to możliwe. Niektóre aparaty wyświetlają migającą ikonę aparatu w trybie automatycznym lub trybie hybrydowej automatyki, aby zasygnalizować użytkownikowi, że istnieje większe prawdopodobieństwo rozmycia obrazu wskutek drgań aparatu.

Jeśli czas naświetlania jest za długi, unieruchomienie aparatu podczas ekspozycji może się nie udać, a obraz będzie rozmyty. Czas naświetlania można sprawdzić w wizjerze lub na ekranie szybkich nastaw. Najlepiej jest używać czasu naświetlania, który stanowi co najmniej odwrotność „efektywnej” ogniskowej (efektywną ogniskową ustalamy, mnożąc ogniskową obiektywu przez współczynnik kadrowania przetwornika APS-C (1,6x)). Przykład: jeśli mamy obiektyw z ogniskową 50 mm, należy ustawić czasu naświetlania równy 1/80 s. Jeśli obiekt jest w ruchu, może być wymagany nawet krótszy czas naświetlania. Jeśli aparat jest wyposażony w tryb sportowy, automatycznie próbuje ustawić krótszy czas naświetlania, ale najłatwiej można regulować ten parametr w trybie preselekcji czasu (Tv).

Obiektywy, które maja w nazwie oznaczenie „IS”, są wyposażone w technologię stabilizacji obrazu. Niektóre aparaty mają też wewnętrzny stabilizator obrazu (IBIS), który redukuje efekt drgań aparatu, nawet jeśli obiektyw nie ma stabilizatora obrazu. Gdy jest używany obiektyw ze stabilizatorem obrazu, mechanizm IBIS współpracuje z obiektywem. Mechanizmy IS i IBIS zmniejszają efekt drgań aparatu, dzięki czemu można robić wyraźne zdjęcia z dłuższym czasem naświetlania. Należy pamiętać, że stabilizator obrazu niweluje jedynie efekty drgań aparatu, a nie efekty ruchu obiektu (w tym drugim przypadku nadal musimy użyć stosunkowo krótkiego czasu naświetlania, jeśli chcemy zrobić wyraźne zdjęcie).

Aby włączyć funkcję stabilizatora obrazu w obiektywie RF, EF lub EF-S z funkcją IS, użyj przełącznika na jego tubusie. Funkcję stabilizatora warto wyłączyć po zamocowaniu aparatu na statywie, ponieważ mogłaby spowodować nieznaczne rozmycie obrazu.

Gdy jest używany obiektyw ze stabilizatorem obrazu, mechanizm IBIS współpracuje z obiektywem, aby ograniczyć drgania aparatu przy znacznie dłuższym czasie naświetlania. Mechanizm IBIS jest domyślnie włączony. Warto go wyłączyć, gdy aparat jest na statywie, ponieważ mógłby spowodować nieznaczne rozmycie obrazu. Gdy wyłączymy stabilizator obrazu w obiektywie, mechanizm IBIS również zostanie wyłączony. W przypadku obiektywów bez stabilizatora obrazu mechanizm IBIS należy wyłączyć w menu aparatu.

Statyw pomaga uzyskać najlepsze rezultaty. Umożliwia korzystanie z niskiej czułości ISO, gdy poziom oświetlenia spada lub używany jest mały otwór przysłony. Pozwala unieruchamiać aparat w idealnej pozycji, dzięki czemu stanowi cenny element zestawu w przypadku fotografowania krajobrazów i martwej natury, a także w przypadku makrofotografii.

Gdy aparat jest przymocowany do statywu lub stoi na stabilnej powierzchni, zamiast spustu migawki warto użyć 2-sekundowego samowyzwalacza lub funkcji zdalnego wyzwalania. Z kolei aparatem z obsługą łączności Wi-Fi można sterować za pomocą aplikacji Camera Connect w urządzeniu przenośnym.

System automatycznej regulacji ostrości w aparacie powinien zapewniać wyraźny obraz, chyba że między aparatem a głównym obiektem występuje coś, co mogłoby zmylić ten mechanizm. Jeśli nie chcemy polegać na funkcji AF, możemy użyć trybu ręcznego i precyzyjnie regulować wyostrzanie obiektów w kadrze.

Zmiana przysłony pozwala kontrolować głębię ostrości na obrazie. Małe otwory przysłony, takie jak f/22, zapewniają dużą głębię ostrości, co oznacza, że większa część obrazu będzie wyglądała na wyostrzoną. Duże otwory przysłony, takie jak f/2,8, zmniejszają głębię ostrości, więc tylko niewielki obszar zdjęcia sprawia wrażenie wyostrzonego.

Mogłoby się wydawać, że w większości wypadków warto ustawić mały otwór przysłony, ale zmniejsza to ilość światła docierającego do matrycy, co może skutkować wydłużeniem czasu naświetlania i zwiększeniem ryzyka rozmycia obrazu.

Duży otwór przysłony przepuszcza sporo światła, co umożliwia stosowanie krótszego czasu naświetlania, ale mała głębia ostrości sprawia, że wszelkie błędy w regulacji ostrości są zauważalne.

Wybór przysłony w środku zakresu, np. f/8, często stanowi najlepszy kompromis między głębią ostrości a czasem naświetlania. Przysłonę można regulować w trybie preselekcji przysłony (Av) i trybie ręcznym (M).

Czułość ISO określa ilość światła potrzebną aparatowi do zrobienia zdjęcia. W dobrym świetle można użyć niskiej czułości ISO, aby uzyskać najlepszą jakość obrazu. Jednak słabe oświetlenie może wymusić użycie wyższej czułości ISO, jeśli będziemy chcieli zrobić wyraźne zdjęcie bez konieczności wydłużania czasu naświetlania. Czasami warto ustawić wyższą czułość ISO nawet w jasnym świetle, aby skrócić czas naświetlania do wartości, która pozwoli unieruchomić poruszające się obiekty lub zniweluje efekty drgań aparatu.

Oczywiście aparat może automatycznie ustawiać czułość ISO, jeśli wybierzemy taką opcję. Sprawdź uzyskane wyniki, a następnie poeksperymentuj z różnymi ustawieniami.