„Saturday Night Pandemic Style”, Ilvy Njiokiktjien

Dwóch mężczyzn stoi na pierwszym planie tego zdjęcia. Mężczyzna po prawej stronie ma brodę ufarbowaną na jaskrawy kolor niebieski. Jego twarz jest ozdobnie pomalowana wokół oczu, a na sobie ma marynarkę ze złoto-czarnym wzorem oraz plastikowe poroże na głowie.

Mężczyzna po lewej stronie trzyma napój w prawej ręce i ma na głowie błyszczące królicze uszy. Nosi okulary przeciwsłoneczne, a na czole ma tęczowy element. Jego ramiona są pokryte tatuażami, a na prawym nadgarstku błyszczy się złota bransoletka.

Obaj stoją w salonie swojej barki mieszkalnej w Utrechcie w Holandii, a brak światła w świetliku nad nimi sugeruje, że jest noc. Lampy rozmieszczone wokół pokoju, drewniane panele na suficie i bujne rośliny tworzą przytulną, relaksującą atmosferę.

Znajdują się przed otwartym laptopem, tak jak w przypadku wideorozmowy. Nie widać ekranu, ale jego słabe światło oświetla ich twarze. Mężczyzna z niebieską brodą jest bliżej ekranu i trzyma kilka kolorowych postaci z kreskówek (wydrukowanych na kartkach papieru) przy komputerze. Obaj mężczyźni, oświetleni blaskiem lamp i ekranu, wyglądają na zafascynowanych i podekscytowanych tym, co dzieje się po drugiej stronie. Wygląda na to, że się świetnie bawią.

Jednak nie był dobry czas dla świata. To zdjęcie zrobione w kwietniu 2020 roku nazwałam „Saturday Night Pandemic Style”. Chciałam pokazać zdolność do adaptacji i siłę ludzkiego ducha w tym jednym z najbardziej ponurych okresów w naszej historii.

Holandia była w okresie pierwszej fali pandemii koronawirusa, a od marca 2020 r. stosowano ścisłe wytyczne dotyczące dystansu społecznego. Szkoły i przedszkola zostały zamknięte, podobnie jak kawiarnie, bary, restauracje, kluby sportowe, sauny i coffee shopy. Ulice były opuszczone, a miejsca publiczne były niedostępne. Kraj był w oku cyklonu.

Zrobiłam to zdjęcie, gdy realizowałam zlecenie dla New York Timesa. Dokumentowałam różne sposoby spędzania sobotnich nocy, gdy podczas pandemii trzeba było pozostać w domu, aby powstrzymać rozprzestrzenianie się wirusa.

Wieczór 11 kwietnia 2020 roku zaczęłam od zrobienia zdjęć studentom, którzy imprezowali podczas lockdownu w swoich miejscach zamieszkania. Później odwiedziłam tę parę na pięknej barce mieszkalnej, uwieczniając ten magiczny moment tuż po północy aparatem Canon EOS 5D Mark IV.

Nazywają się Ivo Verburg i Pepijn Zwanenberg i obaj są po pięćdziesiątce. Ivo to ten z tęczą na czole, a Pepijn ma brokat na brodzie. Kiedy weszłam na pokład ich barki mieszkalnej i do salonu, imprezowali online z mnóstwem ludzi bawiących się po drugiej stronie ekranu. Przyjemnie było patrzeć na to, jak bawili się w tę sobotnią noc, zachowując przy tym dystans społeczny.

Impreza nosi nazwę Cruise Corona i jest organizowana przez organizację Cruise Control Queerparty, która jest zwykle gospodarzem tych wydarzeń odbywających się co dwa miesiące w Utrechcie. Wszystko rozpoczęło się ponad 20 lat temu, w 2001 roku, a Pepijn jest jednym z trzech DJ-ów w tej zbiorowości.

Wraz z dwoma innymi DJ-ami, którzy przebywali we własnych domach, stworzył playlistę do odtwarzania podczas wydarzenia Cruise Corona, co wcześniej nie miało miejsca.

Uważam, że ten obraz pomaga zmienić pojęcie o znaczeniu tego trudnego okresu dla nas.

Zachęca nas do postrzegania pandemii nie tylko jako trudności, ale także jako okresu transformacji. Mimo że przepisy zakazywały fizycznego kontaktu, ludzie spotykali się w taki nowy, ekscytujący sposób. Jest to przykład tego, jak pandemia zmusiła nas do nieszablonowego myślenia i do optymalnego wykorzystania dostępnych możliwości.

Dla mnie to coś więcej niż jedynie fotografia z imprezy. Pokazuje zarówno wytrzymałość, jak i elastyczność ludzi w obliczu takich przeciwności losu. Pokazuje, jak realizowane były nowe pomysły, jak nasza kreatywność i technologia pomogły zmienić sposób pracy, współpracy, utrzymywania kontaktów towarzyskich, a nawet imprezowania. To zdjęcie pokazuje, że w trudnych okolicznościach też można się bawić. Nawet bezprecedensowa globalna pandemia nie powstrzymała ludzi przed zabawą.

Mam również sentyment do tego zdjęcia ze względu na nostalgię, którą u mnie wywołuje. Dorastałem na barce mieszkalnej bardzo podobnej do domu Ivo i Pepijna. Trzeba zrobić kilka kroków w dół, aby wejść do wnętrza barki.

Chciałabym, aby to zdjęcie nie tylko pokazywało ludzką naturę w czasie pandemii, ale także inspirowało ludzi w inny sposób. Mam nadzieję, że związek między Ivo i Pepijnem – ich bliskość, radość i miłość – podniosły społeczność LGBTQI na duchu w krajach, w których akceptacja takich związków nie jest powszechna.

Dowiedz się więcej o ambasadorce Canon Ilvy Njiokiktjien 